Rus

Gedurende hierdie tyd van die jaar moet ‘n mens behoorlik hare op jou tande hê. Daar is n berg van goed wat moet klaar kom. Geïrriteerde kolegas, base en kliënte vir wie die jaar nou lank genoeg was. Eind-eksamens. Jaarend-funksies. Die lys gaan net aan en aan. “Silly season”  is op ons.

Maar ons besige lewens kan nie net tot een seisoen beperk word nie. Elke dag is ‘n gejaag. Ons jaag om betyds by die werk te kom. Jaag om ‘n taak af te handel. Jaag winkel toe voor die deure toemaak. Jaag om aandete klaar te kry. Jaag almal langs die etenstafel aan. Jaag ons kinders se gesprekke aan. Dan jaag ons almal bed toe sodat ons more oggend verder kan jaag.

Ek is seker daarvan julle sal met my saam stem. Ons het rus nodig.

Maar nie net ons liggame nie… ons siele moet rus.

Dink aan jou siel as die spil waarom ‘n wiel draai. As die spil nie stilstaan nie, kan die wiel nie behoorlik draai nie. Die spil moet doodstil wees sodat die wiel teen topspoed kan draai. Net so is ons lewens. Jy kan nie teen topspoed beweeg as jou siel nie stil is nie.

Jou siel word stil deur in God te rus. Jesus was vir ons ‘n voorbeeld. Ons lees op baie plekke dat Hy homself alleen afgesonder het om te bid. (Luke 5:16) Ons lees ook in Markus 6 hoe Jesus sy dissipels twee-twee uitgestuur het om die evangelie te verkondig. Na hulle uitreik het hulle opgewonde kom terug rapporteer. Ons lees dat daar baie mense was wat gedurig gekom en gegaan het sodat Jesus en sy dissipels selfs nie kans gehad het om iets te eet nie. Enige ander leier sou dalk soos volg gereageer het: “Baie mooi! Julle is net betyds om al hierdie mense te bedien. Daar is baie werk, ons moet dadelik wegspring!”  Maar nie Jesus nie. Sy presiese woorde aan hulle was: “Kom julle alleen saam na ‘n stil plek toe en rus ‘n bietjie.”  (Mark. 6:30-31)

Sien, Jesus weet ons het rus nodig. Dit is waarom Hy ons uitnooi om na Hom toe te gaan wanneer ons moeg gejaag is en deur al ons pligte oorweldig word. Hy sal nie jou dowwe liggie uitdoof nie en as jy voel soos ‘n geknakte riet sal Hy jou nie breek nie, want Hy is sagmoedig en nederig. By Hom kan jy rus kry vir jou gemoed. (Mat. 11:28-30, Mat. 12:20)

Sielsrus.

Net soos wat ons tyd maak om te eet of te bad of T.V te kyk, moet ons tyd maak vir ons siele om in God te rus.

Ek sluit af met ‘n verkorte gedig uit Streams in the desert:

“Come ye yourselves apart and rest
awhile,
Weary, I know it, of the press and
throng,
Wipe from your brow the sweat and dust of toil,
And in My quiet strength again be strong.

Come ye and rest, the journey is too
great,
And ye will faint beside the way and
sink;
The bread of life is here for you to eat,
And here for you the wine of love to drink.

Then fresh from converse with your
Lord return,
And work till daylight softens into
even,
The brief hours are not lost in which
you learn,
More of your Master and His rest in
Heaven.”



Volg my op Facebook

Volg my op Facebook

Kontakvorm

Naam

E-pos *

Boodskap *

Gewilde plasings van hierdie blog

'n Brief aan my kind

Prent
My liewe kind… ʼn Nuwe emosie het in my wakker geword, die eerste keer wat ek jou hartjie hoor klop het. Dit is ʼn emosie wat ek nie voorheen gehad het nie, maar wat saam met jou groter en sterker gegroei het. Nou is dit so deel van my dat ek nie kan onthou hoe my lewe daarsonder was nie. Verwondering. Blydskap. Vrede. Verantwoordelikheid. Vrees. Nederigheid. Verbasing. Alles in een. Ek sou my lewe vir joune ruil. En sal nog steeds. Daardie eerste keer wat ek jou warm asempie teen my wang gevoel het en jou pasgebore velletjie geruik het, sal ek nooit in my lewe vergeet nie. Dit was op daardie oomblik wat die nuwe emosie my hele wese oorgeneem het. Ek weet nou dis hier om te bly. Vir so lank as wat ek lewe! Al die ouerskap boeke, al die toerusting en al die goedbedoelde raad was ewe skielik nie genoeg nie. Jy is jy. Hulle kon nog nie oor jou skryf in enige boek nie, want jy was nog nooit gewees nie. Op die ou end het ons geleer dat ons eie raad die beste raad is, al w
Hou aan lees

Prysuitdeling

Prent
Dit is weer daardie tyd van die jaar. Prysuitdelings. Dit is die tyd waarin ʼn mens vir twee ure op ʼn harde saal stoel sit en wag vir jou kind se naam om uiteindelik gelees te word. Jy is so besig om te wonder waarvoor sy ʼn prys gaan kry, dat jy nie juis luister watter pryse die ander tweehonderd kinders kry nie. As sy dan uiteindelik daar op die verhoog saam met haar klas staan, is jy weer so besig om foto’s te neem, dat jy inelkgeval nie eens mooi hoor wat op die stuk papier staan waaroor sy groot oog staan en loer nie. Maar jou hart swel van trots en jy sug van verligting dat haar naam wel uitgelees is. Ek kan nie help om te wonder waar prysuitdelings begin het nie…hoekom het mense besluit daar moet sertifikate, medaljes, balkies, trofee en allerhande dinge uitgedeel word om te wys hoe oulik iemand is? Wat van die outjie wat nie ʼn medalje kry nie? Of die een wat vol hoop na die trofee staar net om te sien hoe dit aan iemand anders oorhandig word? Die doel van ʼn skool pry
Hou aan lees

'n Brief aan Ma

Prent
Liewe Ma… Om vier kinders te kan groot maak moet ʼn mens hare op jou tande hê. Want elke kind is ʼn klein beginner-mensie. Dis moeilik genoeg om een beginner-mensie in die regte rigting te stuur. Hoe doen ʼn mens dit met vier? So hierdie is ʼn dankie-sê-brief. Dankie vir die Bybel stories en die kerk toe gaan. Dankie vir “Ek is ʼn kindjie klein…” gebedjies en “ons praat nie so nie” vermanings. Dankie vir die kerk kampe en my Bybel. Dankie dat ma dáár was. Elke middag na skool gereed om met huiswerk te help en vir ure te sit en wag by naskoolse aktiwiteite. Dankie dat ons nie nodig gehad het om ooit vermaak op ander plekke as by ons huis te gaan soek nie. Daar was altyd iets om te doen naweke en vakansies. Dankie dat ons buite kon speel en in die ou wilgerboom kon klim. En die siek-dae…hoe baie keer het ek nie, noudat ek self ʼn ma is, gewens Ma kon my kom versorg as ek siek is nie! Dan was daar verjaarsdae en Kersfees. Die spesiaal opgemaakte pakkies met spesiaal uitgeso
Hou aan lees